Biskupi, prezbiterzy oraz alumni seminarium duchownego wraz ze swoimi profesorami i przełożonymi z diecezji radomskiej przybyli 30 października br. do Sandomierza, aby wspólnie z kapłanami i klerykami diecezji sandomierskiej modlić się o rychłą beatyfikację sługi Bożego biskupa Piotra Gołębiowskiego. W tym roku przypada 80. rocznica święceń kapłańskich sługi Bożego oraz 10. rocznica rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego.

Mszy świętej w bazylice katedralnej przewodniczył biskup radomski Zygmunt Zimowski. Wraz z nim koncelebrowali: bp senior Edward Materski, biskupi pomocniczy diecezji radomskiej: Adam Odzimek i Stefan Siczek oraz biskupi pomocniczy diecezji sandomierskiej: Marian Zimałek i Edward Frankowski. W homilii bp Zimałek wskazał na niezwykłe umiłowanie eucharystii przez bp. Piotra Gołębiowskiego. - W parafiach, gdzie był proboszczem, liczba rozdawanych Komunii świętych przekraczała kilkakrotnie średnią. Był sługą Eucharystii, w jego myślach i czynach widać było jej umiłowanie - mówił kaznodzieja. Po Mszy świętej zgromadzeni odmówili modlitwę o beatyfikację sługi Bożego i udali się w procesji do podziemi bazyliki katedralnej, gdzie znajduje się jego grób. Pielgrzymi zapoznali się także z sylwetką biskupa Gołębiowskiego oraz losami procesu beatyfikacyjnego, dzięki wykładowi ks. Roberta Gołębiowskiego, postulatora sprawy w Rzymie, nt. "Aktualny stan sprawy beatyfikacyjnej procesu o stwierdzenie heroiczności cnót bp. Piotra Gołębiowskiego".

Bp Piotr Gołębiowski urodził się 10 czerwca 1902 roku w Jedlińsku koło Radomia. Uczęszczał do Państwowego Gimnazjum w Radomiu, a później do Seminarium Duchownego w Sandomierzu. Jako kleryk wysłany został na studia specjalistyczne do Rzymu na Gregorianum. Odznaczał się wybitnymi zdolnościami. Studia ukończył z najwyższym wyróżnieniem "summa cum laude". Egzaminowi i obronie pracy doktorskiej przewodniczył papież Pius XI. W trakcie studiów przyjął święcenia kapłańskie w katedrze sandomierskiej 12 października 1924 roku Po skończeniu studiów w 1928 roku rozpoczął pracę w sandomierskiej katedrze jako wikariusz. Następnie mianowany został profesorem seminarium, a w 1930 roku ojcem duchownym kleryków. Podczas wojny objął parafię w Baćkowicach. Następnie pracował jako rektor kościoła Trójcy świętej w Radomiu, a potem był proboszczem i dziekanem w Koprzywnicy. W 1950 roku jako kanonik Kapituły Katedralnej wrócił do Sandomierza i oddał się pracy profesorskiej w seminarium. W 1957 roku przyjął sakrę biskupią jako biskup pomocniczy. Po śmierci bpa J. Lorka w 1967 roku został wybrany wikariuszem kapitulnym, a od 26 lutego 1968 roku z woli papieża Pawła VI był Administratorem Apostolskim z prawami biskupa ordynariusza diecezji sandomierskiej, którą kierował do śmierci. Zmarł nagle w Nałęczowie podczas sprawowania Najświętszej Ofiary 2 listopada 1980 roku. Pochowany w katedrze sandomierskiej. Proces beatyfikacyjny biskupa Piotra prowadzi diecezja radomska. Rozpoczął go 2 maja 1994 roku w kościele parafialnym w Jedlińsku bp Edward Materski. Mszę świętą o beatyfikację odprawił w tym dniu prymas Polski kard. Józef Glemp.